Onze streek, het Hageland waar anders …
De Romeinen hebben de druivenstok tijdens hun veroveringstochten verspreid over heel Europa. De Hagelanders hadden al snel door dat hun bodem van roestbruine ijzerzandsteen geknipt was voor deze uitheemse plant, maar toch zou de doorbraak nog enkele eeuwen duren. Tijdens de middeleeuwen was de wijnteelt voor de adel en de kloosters.
Godfried I, Hertog van Brabant, liet in de twaalfde eeuw een wijngaard in Leuven aanleggen. Eén eeuw later doken de eerste op in Aarschot, Diest en Hoegaarden. Toch verdween de druiventeelt zo goed als volledig uit beeld in de negentiende eeuw door invloed van schommelende graanprijzen, godsdienstoorlogen en goedkope wijnsoorten.
Sinds 1970 is de Hagelandse wijnbouw aan een grote heropleving toe. In 1997 kregen we zelfs de Europese erkende herkomstbenaming ‘Gecontroleerde Oorsprongsbenaming Hageland’. Als dit op het etiket staat weet je dat je te maken hebt met een echte Hagelandse wijn.
Het succes is deels te danken aan de bodem. Want in die bodem zit ijzerzandsteen met een bijzondere eigenschap: de steenlaag neemt tijdens de dag de warmte op en geeft die s’nachts weer af. Dat is enorm belangrijk voor het rijpingsproces van de druif. De roestbruine ijzerzandsteen is een geschenk van de zee.
Tijdens het tertair -70 tot 3 miljoen jaar geleden stond de zee tot diep in wat nu Belgie is. Tot aan de stad Diest. In het Hageland vormde deze ‘Diestiaanzee’ grote zandbanken. Het zand bevatte een hoog percentage van het mineraal glauconiet dat voor een stuk uit ijzer bestaat. Toen de zee zich terugtrok klitten de zandkorrels samen en het ijzer oxideerde, de ijzerzandsteen was geboren.
Onze streek, het Hageland waar anders …
Contacteer ons vandaag nog voor een vrijblijvende afspraak.